سفارش تبلیغ
صبا ویژن

کم شنوایی ناشی از نویز

 

کاهش شنوایی ناشی از نویز

سر و صدای بلند می تواند به گوش و سیستم شنوایی آسیب بزند. صدای بلند که در زبان انگلیسی به آن noise    گفته می شود، این توانایی را دارد که با آسیب زدن به گوش داخلی باعث کم شنوایی ناشی از نویز به صورت دائمی شود. اگر فرد به صورت مداوم یا مکرر در محیطی قرار بگیرد که شدت صدا در آن بالاست، ممکن است دچار کاهش قدرت شنوایی شود. به این حالت، کم شنوایی ناشی از نویز گفته می شود. قرار داشتن در محیطی که به طور تکراری با صداهای بلندی مانند شلیک گلوله یا انفجار سر و کار دارید، می تواند به سلول های حساس شنوایی آسیب بزند. شدت صدا، زیر یا بم بودن آن و مدتی که نویز شنیده می شود، بر احتمال وارد آمدن آسیب به سلول های حساس شنوایی تاثیر منفی می گذارد. متاسفانه، کم شنوایی ناشی از نویز علائم زیادی ندارد و به همین دلیل برخی از افراد متوجه بروز و پیشرفت آن نمی شوند. از علائمی که به دنبال آغاز کم شنوایی ناشی از نویز ممکن است جلب توجه کنند، باید به احساس فشار و پری در گوش، متوجه نشدن سخنان افراد و زنگ زدن گوش به خصوص وقتی فرد در سکوت قرار می گیرد، یاد کرد. وقتی سلول های شنوایی آسیب می بینند این علائم ظاهر می شود اما با مردن این سلول ها، علائم برطرف می شود و فرد پیگیری پزشکی انجام نمی دهد. اگر فرد بیشتر در معرض نویز قرار گیرد، باز هم کم شنوایی ناشی از نویز پیشرفت می کند زیرا تعداد سلول های شنوایی بیشتری نابود می شوند. اما چگونه می توان متوجه شد که شدت صدا در یک جا بلند است. اگر هنگام صحبت با دیگران مجبور هستید فریاد بزنید، اگر صحبت بقیه که در نیم متری هستند را نمی شنوید یا اگر کسی که نزدیک فرد است صدای در حال پخش از هدفون او را می شنود، باید فرد در نظر بگیرد که احتمالا در محیطی با نویز زیاد قرار دارد. برای تشخیص کم شنوایی ناشی از نویز باید به آن شک کرد. بهتر است در صورتی که فرد صداهای زیر مانند صدای پرندگان را به خوبی نمی شنود به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کند. پزشک پس از معاینه اولیه و اطمینان از سلامت ظاهری اجزای گوش، ممکن است تست شنوایی سنجی از فرد درخواست نماید. تست شنوایی سنجی وضعیت شنوایی فرد را با دقت مخص می کند. برای پیشگیری از بروز کم شنوایی ناشی از نویز بهتر است مدت قرار گرفتن در معرض نویز را به حداقل ممکن برسانید. اگر لازم است در محیط پر از نویز باشید، از وسایل محافظتی گوش مانند پلاگ گوش استفاده کنید. همچنین عدم استفاده همزمان از چند دستگاه پر سر و صدا کمک می کند که میزان نویز محیط را در حد قابل قبولی کاهش دهید. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا آمادگی دارند بیماران مشکوک به کم شنوایی ناشی از نویز را در کلینیک خود واقع در تهران پذیرا باشند.

منبع:

familydoctor

 

 


کلستئاتوم

 

در حالت طبیعی در گوش میانی پوست وجود ندارد. مخاط تنفسی مانند پوشش داخلی بینی در گوش میانی هم وجود دارند. اگر به هر دلیلی در گوش میانی سلول های سنگفرشی پوست وجود داشته باشند، کلستئاتوم رخ می دهد. در زمان جنینی مقداری بافت پوست به صورت طبیعی در گوش میانی قرار دارد. در شرایط نرمال انتظار داریم با تکامل جنین این پوست از گوش میانی حذف شود. اگر این اتفاق نیفتد، احتمال بروز کلستئاتوم بسیار بالا خواهد بود. همچنین برخی از موارد هستند که باعث می شوند در یک فرد بزرگسال، پوست از کانال گوش به آن طرف پرده گوش مهاجرت کند. عفونت های مزمن و مکرر گوش، سینوزیت ها و سرما خوردگی و آنفلوانزا می توانند بنیان کلستئاتوم را در گوش میانی برقرار سازند. این سلول های پوستی در فضای بسته گوش میانی رشد می کنند، تقسیم سلولی انجام می دهند، پوسته ریزی می کنند، ترشحاتی مانند عرق و چربی پوستی به وجود می آورند. قابل تصور است که تجمع این مواد، فشار داخل گوش میانی را زیاد می کند و کم کم به سایر نقاطی که در اطراف گوش میانی هستند هم فشار وارد می سازند. گوش داخلی، عصب حرکتی صورت، حتی شاید نواحی پایین مغز یا سخت شامه (پرده ای که روی مغز را پوشانده است) هم می توانند تحت تاثیر این بیماری قرار گیرند. این فشار در نواحی نامبرده با علامت ها و عارضه های خاص خود توام خواهد بود. بنابراین، می توان حدس زد که علامت های کلستئاتوم بسیار متنوع هستند.این علائم از احساس فشار در گوش، ترشحات چرکی، افت قدرت شنوایی، درد به خصوص در ناحیه پشت گوش تا علائم التهابی گوش میانی و حتی گوش داخلی متنوع است. اگر بیمار زودهنگام به پزشک فوق تخصص جراحی گوش حلق و بینی مراجعه کند، درمان زودهنگام از بروز عوارض جلوگیری می کند. اگر بیمار علائم را نادیده بگیرد و به پزشک دیر مراجعه کند، ممکن است عوارض کلستئاتوم ظاهر شوند. برخی از عوارض این بیماری عبارتند از: تب شدید، عفونت های مزمن گوش، ورم در گوش، فلج عضلات صورت، مننژیت و آبسه های مغزی. برای این که این عوارض در فرد اتفاق نیفتد باید با آغاز علائم به پزشک مراجعه کرد. تنها درمان کلستئاتوم، عمل جراحی است. در این عمل جراحی پزشک فوق تخصص جراحی گوش و حلق و بینی تمامی اجزای پوست را که به طور نا به جا درون گوش میانی و سایر نقاط اطراف آن قرار دارد، از بدن خارج می سازد. اگر حتی مقدار بسیار ناچیزی از کلستئاتوم در گوش یا سایر نقاط مجاور آن باقی بماند، امکان عود این بیماری بسیار زیاد خواهد بود. خوشبختانه با رویکردهای نوین جراحی گوش مانند استفاده از آندوسکوپ در انجام عمل جراحی در بیش از 95 درصد موارد، این بیماری قابل علاج به شمار می رود.

منابع:

پادکست جناب آقای دکتر علی کوهی


healthline

 

 

 


سرطان گوش

 

پوست موجود روی لاله گوش و کانال گوش مانند پوست هر جای دیگر بدن ممکن است به سرطان مبتلا شود و یک تومور بدخیم به وجود آورد. تابش مداوم و زیاد آفتاب به لاله گوش مهم ترین عاملی است که می تواند به سرطان گوش منجر شود. اگر ضایعاتی مانند زخم یا عفونت مزمن گوش برای مدت های بسیار طولانی در گوش رخ دهد، می توانند احتمال بروز سرطان گوش را افزایش دهند. اگر سرطان گوش در ناحیه لاله گوش رخ دهد، به راحتی دیده می شود. به همین دلیل افرادی که به سرطان گوش در ناحیه لاله گوش مبتلا می شوند، زودتر به پزشک مراجعه می کنند. در این افراد هنوز سرطان در مراحل اولیه است و درمان راحت تر و موفق تر به انجام می رسد. اما در مواردی که سرطان گوش در دید نیست و درون کانال گوش قرار دارد، باید به برخی علائم حساس بود. ترشح چرکی، ترشح خونابه ای از گوش، درد گوش، وجود توده در گوش، احساس ضعف در حرکات ماهیچه های صورت و کم شدن حس شنوایی از علامت هایی هستند که نباید آنها را دستکم گرفت. توصیه می شود کسانی که این علائم را دارند در اولین فرصت با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مشورت نمایند. پزشک برای تشخیص قطعی بیماری از تومور نمونه برداری می کند. نمونه دریافت شده، توسط پزشک متخصص آسیب شناسی پزشکی (پاتولوژی) زیر میکروسکوپ بررسی می شود و سرطانی بودن یا نبودن ضایعه گزارش می گردد. یکی دیگر از کارهای تشخیصی که پزشک معالج انجام می دهد تصویربرداری پزشکی مانند ام آر آی یا سی تی اسکن است. در تصاویر حاصل از این روش ها پزشک می تواند گستردگی و اندازه دقیق تومور بدخیم را مشخص نماید. این کار از این جهت اهمیت دارد که پزشک نوع و وسعت عمل جراحی را از قبل مشخص می نماید. اگر تومور بدخیم گوش در مراحل اولیه باشد، درمان آن با یک عمل جراحی به طور معمول به راحتی و بدون مشکل انجام می شود. اما اگر سرطان گوش بسیار پیشرفت کرده باشد، لازم است یک یا چند عمل جراحی وسیع انجام گیرد. بسیاری از کسانی که دچار سرطان گوش هستند، لازم است در کنار عمل جراحی تحت رادیوتراپی هم قرار گیرند. رادیوتراپی یا همان پرتودرمانی از عود دوباره سرطان گوش پیشگیری می کند. در موارد خاصی از سرطان گوش، علاوه بر استفاده از روش های درمانی جراحی و رادیوتراپی، شیمی درمانی هم ممکن است لازم شود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا برای پذیرش بیماران مشکوک به سرطان گوش در کلینیک خود واقع در تهران آمادگی دارند.

منابع:

پادکست جناب آقای دکتر علی کوهی

https://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/head-neck-cancer/cancer-of-the-ear/middle-inner-about

 

 


تاثیر سلولهای بنیادی بر شنوایی

تعداد افرادی که در جهان به دلیل ناشنوایی یا کم شنوایی کیفیت زندگی پایینی را تجربه می کنند، زیاد است. بیشتر درمان های حال حاضر روی این مطلب تمرکز دارند که شنوایی را تا حدی که امکانش وجود دارد به فرد بازگردانند. وقتی یک آسیب درون گوش داخلی عامل ایجاد کننده ناشنوایی به شمار می رود، هم اکنون نمی توان آن آسیب را محو کرد و ترمیم خوبی روی آن انجام داد. در نتیجه، آسیب و گاهی عامل آسیب باقی می ماند و کارهای درمانی فقط به این امر محدود می شود که شنوایی به فرد باز گردد که البته خود این امر بسیار بسیار مهم است و باعث افزایش کیفیت زندگی بیمار می گردد. اما با سلول های بنیادی دریچه امید تازه ای گشوده شد که شاید بتوان در آینده، درمانی یافت که عامل ناشنوایی در گوش داخلی را بتواند به طور پایه ای برطرف نماید. سلول های بنیادی، سلول هایی هستند که مانند سلول های جنینی می توانند به انواع گوناگون سلول تبدیل شوند. به عبارت دیگر، بسته به این که سلول بنیادی در چه محیطی قرار بگیرد، می تواند به سلول های دیگر تبدیل شود. به عنوان نمونه، به لحاظ تئوری این امکان وجود دارد، سلول بنیادی در محیط مناسب به سلول عضلانی قلب یا سلول عصبی تبدیل شود. اکنون اگر بیماری باشد که به دلیل آسیب دیدن سلول های حساس مویی در گوش داخلی شنوایی خود را از دست داده است، به لحاظ نظری باید بتوان سلول بنیادی را به سلول مویی تبدیل کرد . شنوایی طبیعی را به فرد برگرداند؛ اما در عمل هنوز این کار میسر نشده است. با وجود این که در مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی، تبدیل سلول های بنیادی به سلول های حساس شنوایی مانند سلول مویی میسر شده است اما هنوز استفاده از آن در انسان برای درمان با شکست رو به رو بوده است. خوشبختانه همچنان پژوهش برای رفع موانع بر سر این راه درمانی ادامه دارد و این امید وجود دارد که در آینده این درمان بتواند با موفقیت سلول های مویی و حساس شنوایی سالم را جایگزین سلول های آسیب دیده نماید و شنوایی به حد طبیعی برگردد. بنابراین در حال حاضر، هیچ یک از مراکز دنیا نتوانسته اند در به کارگیری سلول های بنیادی برای درمان افت شنوایی و ناشنوایی به موفقیت لازم دست پیدا کنند و مجوزهای لازم را دریافت نمایند. با وجود این، پژوهش و تحقیق همچنان ادامه دارد. امید آن می رود در آینده با رفع مشکلات موجود، امکان استفاده از سلول های بنیادی در رفع کم شنوایی و نا شنوایی محقق گردد.

منبع:

پادکست جناب آقای دکتر علی کوهی

https://stemcellsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/stem.3390

https://www.webmd.com/connect-to-care/hearing-loss/stem-cell-treatment-for-hearing-loss

 


گرفتگی گوش و کرونا: آیا ارتباطی وجود دارد؟

 

 

بسیاری از افرادی که دچار عفونت کرونا شده اند، گرفتگی گوش را در حین عفونت تجربه کرده اند. برخی افراد هم با وجودی که مدتی از پایان مرحله حاد کرونا در آنها می گذرد همچنان از کاهش نسبی شنوایی (شبیه گرفتگی گوش) و وزوز گوش و حتی سرگیجه شکایت دارند.

 

آیا عفونت کرونا می تواند باعث گرفتگی گوش شود؟

پاسخ این سوال مثبت است. ویروس کرونا به لحاظ محل شروع عفونت و در موارد خفیف تا متوسط بسیار شبیه آنفلوانزا است. به عبارت دیگر، ویروس کرونا می تواند به طور مستقیم ناحیه بالایی حلق که به آن حلق بینی گفته می شود را عفونی کند.

ایجاد عفونت در این ناحیه با التهاب و تورم بافت این ناحیه توام است. عدم امکان تهویه گوش میانی به دلیل انسداد کانال اتصالی گوش میانی و حلق بینی (کانال اُستاش) عامل اصلی ایجاد مشکل است. هوای محبوس در گوش میانی پس از مدتی جذب جریان خون می شود و در گوش میانی حالت خلاء به وجود می آید.

این حالت خلاء در گوش میانی باعث کاهش نسبی شنوایی می شود، حالتی که بیشتر افراد آن را تحت عنوان گرفتگی گوش ابراز می کنند. بنابراین همان طور که آنفلوانزا و سرماخوردگی می توانند باعث ایجاد گرفتگی گوش شوند، ویروس کرونا هم می تواند باعث گرفتگی گوش شود.

آیا کرونای مزمن با گرفتگی گوش یا سرگیجه و وزوز گوش همراه است؟

پاسخ این سوال هم مثبت است. پیش از این که به تشریح این بخش پرداخته شود، در مورد کرونای مزمن توضیحی ارائه می گردد.

تفاوت مهم ویروس کرونا با ویروس های عامل آنفلوانزا و سرماخوردگی این است که احتمال آسیب زدن آن به سایر بافت های بدن و ایجاد علائمی که برای مدت طولانی در بدن می ماند بیشتر است. به این عوارض و علائم طولانی مدت ناشی از عفونت قبلی با ویروس کرونا، کرونای مزمن گفته می شود.

اگرچه اطلاعات مربوط به کرونا به طور مداوم در حال تغییر و به روز رسانی است اما اطلاعات موجود نشان می دهد درصد قابل توجهی از مبتلایان به کرونا در آینده با علائم گوش دست و پنجه نرم می کنند. به عبارت دیگر کرونای مزمن با گرفتگی گوش (کاهش نسبی شنوایی)، وزوز گوش و سرگیجه همراه است.

با توجه به این که مطالعات اختصاصی در این مورد هنوز به پایان نرسیده است نمی توان گفت که آیا عفونت کرونا عامل اصلی ایجاد چنین علائمی است یا فقط یک همراهی آماری بین کرونا و علائم گوش یا حفظ تعادل مطرح است.

چنین به نظر می رسد که ویروس کرونا هم از راه عفونت مستقیم گوش داخلی، هم از راه پاسخ تشدید یافته سیستم ایمنی بدن به ویروس، هم از راه ایجاد لخته های خون در رگ های تغذیه کننده گوش داخلی توان آسیب زدن به گوش داخلی را دارد. برای یافتن این پاسخ باید منتظر نتایج تحقیقات پزشکی بمانیم. جهت مشاوره بیشتر با دکتر کوهی از طریق لینک ارتباطی موجود در سایت اقدام نمایید.